Με σεβασμό, θα ήθελα να αποχαιρετήσω σήμερα την Αφροδίτη Κόκκορη-Χριστοπούλου, που έφυγε από τη ζωή. Την γνώρισα πριν 42 χρόνια, κοπέλα αυτή και εγώ το ίδιο. Η πρώτη στάση στο χωριό γινόταν στο μαγαζί της, πάντα για χαιρετισμούς και καφέ. Ήταν πάντοτε εκεί και μας υποδεχόταν με ευγένεια. Η Αφροδίτη και το μαγαζί της ήταν το εμβληματικό σημείο του Ατσιχώλου. Από σήμερα το χωριό θα είναι φτωχότερο, η πορεία της ζωής φυσικά αφήνει κενά. Οι γλάστρες με τις ορτανσίες της και τα πολύχρωμα λουλούδια της πάντοτε θα την θυμίζουν σ’ εμάς που την αγαπούσαμε και την εκτιμούσαμε. Καλό ταξίδι, Αφροδίτη, πάντοτε θα σε θυμάμαι με τις καλύτερες εικόνες που έχω για το χωριό.
Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη, Αφροδίτη.